Een werkende moeder. Heel even was ik er weer één. Heel even maar.
Het gaf me ook heel even een goed gevoel. Werken. Rondrijden in mijn autootje en zinnige dingen doen
zoals lieve mensjes de kousen uitdoen, hun pillen aangeven, een praatje maken. Heel even voelde het leuk om weer collega's te hebben.
Totdat..ik naar huis belde en mijn derde riddertje hoorde huilen. Hij had al een flesje gehad maar wilde niet slapen.
Natuurlijk wilde hij niet slapen. Hij wilde een borst. Anders ging dat niet lukken.
Ach..hij zou er wel aan wennen.
De volgende avonddienst ging dat vast lukken.
Niet meer naar huis bellen en dan thuis horen dat het natuurlijk niet gelukt was.
Hmmm....na de derde avond huilende baby wist ik het zeker. Hij zou er wel aan wennen. Maar dat wilde ik niet.
Had ik elf weken lang geworsteld om de borstvoeding op gang te krijgen om hem aan een flesje te laten wennen 'savonds?
Elf weken het gezeur van iedereen aangehoord dat ik er mee moest stoppen, dat het niet zo belangrijk was, dat ik aan mezelf moest denken?
Dus niet.
Ik ga ermee stoppen. Met werken dus. En ik ga aan mezelf denken. Baby in slaap voeden. Want dat is belangrijk. Voor baby, en voor mij.
Of dat verstandig is? Vast niet. Niet voor mijn bankrekening. Niet voor mijn toch al niet indrukwekkende CV.
Van de uitdrukking "naar je gevoel luisteren" krijg ik vaak een beetje de kriebels.
Dus moet het gevoel soms een beetje harder roepen. En wat langer. Dan luister ik wel.
Heel even was ik er weer één..heel even maar..
Diezelfde keuze heb ik jaren geleden ook gemaakt na de geboorte van de tweede. Nooit een dag spijt van gehad!!! Toen nummer 3 kwam heb ik alleen maar gevoed op gevoel en dat was geweldig. In no time sliep ze door en ze groeide als kool; geen tevredener kind in de wijde omtrek! Nummer 4 is het voeden helaas nooit gelukt; heb toen 9 maanden gekolfd. En wat is denken aan jezelf? Ik ben universitair opgeleid en opgevoed met het idee dat werk en kinderen samen moeten gaan. Nou, ik vond er niks aan! De kinderen uitbesteden, het gejakker. Iedereen moet die keuze zelf maken, maar zoals een vriendin toen terecht opmerkte; het is fijn dat je de keuze hebt. Ik heb het als een luxe ervaren om thuismoeder te zijn! De rust die er voor iedereen ontstond was geweldig. Daar vaart iedereen wel bij! De kennis die ik heb opgedaan door studie, breng ik weer over op mijn kinderen, dus is het geen verloren tijd (dat kreeg ik vaker te horen...) Nu de jongste ook naar school gaat, ben ik weer aan het werk, maar het is geen werk op niveau. Om de simpele reden dat ik graag mijn eigen werktijden bepaal en thuis wil zijn als school uit is. Knap dat je de keuze hebt durven maken en ik denk dat je er nog blijer om gaat worden!Grtjs, Alexandra.
BeantwoordenVerwijderenDankje Alexandra.
BeantwoordenVerwijderenEn wat je zegt, het gejakker..vreselijk. En al helemaal voor een chaoot en waardeloze planner zoals ik. Het voelt helemaal goed!