Voed zicht

Mijn telefoon is kapot. En dat is heel erg. Niet vanwege bereikbaarheid, want ik heb een "leen toestel" (dat overigens niet werkte waardoor ik nu worstel met oude blackberrie van mijn lief, werkt wel, maar niet voor mij), maar geen face-book onderweg, geen mail checken onderweg, en vooral geen foto's kunnen maken.

Voordat ik de telefoon ging inleveren heb ik natuurlijk wel een groot deel van de foto's in veiligheid gebracht. Want wie weet hoe en of ik mijn eigen toestel terugkrijg. Ik ben daar een paar uur mee zoet geweest.
Het uitzoeken was niet zo moeilijk. Ik vind gewoon alle foto's mooi. Het zijn voornamelijk foto's van de ridders. Heel veel foto's van de ridders. En ontzettend veel foto's van de kleinste ridder aan de borst.
Ik kan daar maar niet genoeg van krijgen. Een deel van die borstfoto's is al gedeeld met de wereld.
Zou me kunnen voorstellen dat sommige kijkers denken, jeetje, alweer dat kind met die borst.
En eigenlijk kan me dat niet zo veel schelen. Het zijn geweldige momenten, waar we samen van genieten.

Maar voor het geval dat iemand misschien denkt, jeetje, alweer dat kind en die borst, dat ik de hele dag thuis op de bank zit of in bed lig met de baby aan de borst heb ik de afgelopen dagen foto's gemaakt gericht naar de andere kant.
 Op ons eigen terras, in het gras met ridder twee erbij, in de draagdoek onze gids volgend tijdens de open monumenten dag, op een terrasje onderweg, op dat heerlijke bankje in de namiddag zon  bij de kwekerij in Aalbeek, natuurlijk ook vanuit ons bed...en dan toch stiekem nog eentje erbij van het voor mij mooiste uitzicht.